PEYĞƏMBƏRİMİZ`DƏN - DƏVƏT ÜSULU - İMAN SEVİNCİ

Adiy b. Xatim (رضي الله عنه) rəvayət edir ki:


Allahın Rəsulu məscid`də oturarkən onun yanına gəldim...Orada olanlar
məni görüb:

- Bu, Adiy b. Xatim`dır - dedilər...

..Mən hər hansı bir kimsənin himayəsinə sığınmadan və (icazə) yazısı
olmadan Mədinə`yə gəlmişdim...Rəsulullah`a doğru yönəlincə, O, əlimdən
tutdu...
[Peyğəmbərimiz daha öncə belə buyurmuşdu: "..Ümid edirəm ki, Allah
onun əlini mənim əlimə verər..."]

Rəsulullah (sallallahu aleyhi va Əlihi va səlləm) ayağa qalxdı...Həmin
vaxt hüzuruna, yanında bir uşaq olan bir qadın gəldi...O 2`si:

- Səndən bir istəyimiz var - dedilər...

Peyğəmbər (sallallahu aleyhi va səlləm) onların ehtiyaclarını
qarşıladı...Sonra, mənim əlimdən tutub, evinə apardı...Xidmətçi,
Rəsulullah`ın altına döşək qoydu və O da (sallallahu aleyhi va Əlihi
va səlləm), üzərində oturdu...Mən də, qarşısında oturdum...Rəsulullah
(aleyhissalətu vassələm), Allah`a həmdu-sənalar etdikdən sonra, belə
buyurdu:

لا اله الا الله ("Lə iləhə İlləllah" - ALLAH`dan başqa ilah/məbud
yoxdur) deməkdən səni yayındıran nədir?..Sən, ALLAH`dan başqa bir ilah
olduğunu bilirsən?..
Dedim ki:

- Xeyr...

Sonra biraz danışdı, daha sonra isə, belə buyurdu:

"Bəlkə sən hər hansı bir şeyin ALLAH`dan daha böyük olduğunu bilirsən
və "Allahu Akbar" (Allah ən böyükdür) deməkdən boyun
qaçırırsan?..Dedim ki:

- Xeyr..

Buyurdu ki:

" - Şübhəsiz ki, Yəhudilər qəzaba uğrayanlardır...Xristiyanlar isə,
azmışlardır..."
Dedim ki:

- Mən Müsəlman olaraq gəldim... Bu sırada baxdım ki, ALLAH`ın
Rəsulunun (sallallahu aleyhi va Əlihi va səlləm) üzü sevincdən
parlayır...



__________________________________________________________
سنن الترمذي/كتاب تفسير القرآن
"Sunən ət-Tirmizi" kitab: "Quran`ın təfsiri" (1-ci surə, bab: 2).
no-2953




Ayxan Memmedelioglu