Şeyx`ul-İslam Əhməd ibn Teymiyyə (رحمه الله) RAFİZİLƏRİN SİFƏTLƏRİ barəsində buyurur:
وأما الرافضي فلا يعاشر أحدا إلا استعمل معه النفاق، فإن دينه الذي في قلبه دين فاسد يحمله على الكذب والخيانة وغش الناس
وإرادة السوء بهم، فهو لا يألوهم خبالاً ولا يترك شراً يقدر عليه إلا فعله بهم، وهو ممقوت عند من لا يعرفه، وإن لم يعرف أنه رافضي تظهر على وجهه سيما النفاق
وفي لحن القول
" ..Rafizilər bir kimsəylə yalnız nifaq üzərə müamələ edərlər (davranarlar)... Onların qəlblərindəki DİN fasiddir/xarabdır.. (İnsanlara) yalan, xəyanət və insanları aldatmaq üçün dözərlər, onlara pislik etməyi diləyərlər... Heç bir pislik (zərər) növü buraxmadan, (onu) etməyə gücləri çatsa (!), MÜTLƏQ onu edərlər.. Bu, onu (Rafiziləri) tanımayanlara görə, iyrənc bir şeydir.. Onun RAFİZİ olduğunu bilməsə də, (onun) sifətindəki münafiqlik siması və danışması zamanı pozuqluq hər şeyi (onun xalis bir Rafizi olmasını) bəlli edər.. "
___________________________________________
منهاج السنة النبوية
"Minhəc`us-Sunnət`in-Nəbəwiyyə" (360/3)
Hazırladı: Ayxan Məmmədəlioğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder